Dialogi rodzinne. #2

Kolejna dawka dialogów naszych. Pierwszą zaprezentowałam już kiedyś TUTAJ. 

Pytam Marcina:

- To co jemy na kolację?

- A na co masz ochotę?

- Na jakąś dobrą sałatkę.

- A ja na smażoną kiełbasę i frytki.

*

Z przymrużeniem oka.

- Marcin, a jak już weźmiemy ten ślub to zatańczymy na weselu pierwszy taniec?

- Pogo?

- Tak. Pogo. Chcę zatańczyć z tobą pogo. - odpowiadam ze smutkiem.

- Zastanawiam się czasem, gdzie się podziała ta Paulina z ogromnym poczuciem humoru.

- A ja się zastanawiam, gdzie ten Marcin, który miał żarty na poziomie...

- ...czterolatka?

*

Pytam go:

- Co chcesz na urodziny?

- Hmm...

- Przemyśl to i daj mi znać.

- Nic nie chcę.

- Mówię raz jeszcze: przemyśl to i powiedz mi, jak coś ci wpadnie do głowy!

- Buziaka chcę.

- KURWA! MUSISZ COŚ CHCIEĆ!

- No dobra. Spawarkę.

*

Rozważamy moją imprezę urodzinową. Mama pyta, czy chcę robić huczne urodziny. Mówię, że nie, bo nie ma miejsca, bo nie ma sensu, bo to zawracanie tyłka. W końcu podpowiada, że może chciałabym jakoś inaczej je spędzić, może romantycznie z Marcinem, może jakaś kolacja, jakieś kino, cokolwiek. Na co odzywa się Marcin błagalnym tonem:

- Tylko nie mów, że chcesz jechać do IKEI!

***

Zdjęcie powyżej tak samo absurdalne, jak te nasze dialogi... ;)

Miłego dnia!